Λαπαροσκοπική κολεκτομή: Το μέλλον στη χειρουργική του παχέος εντέρου
Γράφει ο Γενικός Χειρουργός Δρ. Γεώργιος Ηλίας.
Ο Δρ. Γεώργιος Ηλίας, με 25ετή και πλέον εμπειρία και πάνω από 8000 χειρουργικές επεμβάσεις με γενική αναισθησία και περισσότερες από 8500 με τοπική αναισθησία, έχει καταξιωθεί ως ειδικός στη χειρουργική για τις παθήσεις του πρωκτού με LASER.
Κάθε χρόνο παγκοσμίως ο καρκίνος του παχέος εντέρου διαγιγνώσκεται περίπου σε 1.000.000 ανθρώπους. Αποτελεί τον τρίτο σε συχνότητα καρκίνο και τη δεύτερη σε σειρά αιτία θανάτου! Κατά 90% αφορά άτομα τα οποία έχουν περάσει το πεντηκοστό έτος της ηλικίας τους.
Η θνητότητα του καρκίνου του παχέος εντέρου στην χώρα μας είναι πολύ μικρή συγκριτικά με τις άλλες χώρες της Ε.Ε. εντούτοις αποτελεί και στην χώρα μας σημαντική αιτία θνησιμότητας.
Η πιθανότητα ενός ατόμου, χωρίς συμπτώματα να αναπτύξει τη νόσο, πλησιάζει το 5-6% και για τα δύο φύλα. Επομένως πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, το οποίο μπορεί να κοστίσει ζωές.
Όπως συμβαίνει σε όλους τους καρκίνους, έτσι και στον καρκίνο του παχέος εντέρου κάτι αλλάζει στα κύτταρα που απαρτίζουν την περιοχή εκείνη και συγκεκριμένα στον βλεννογόνο, στο εσωτερικό κομμάτι του εντερικού σωλήνα. Τα κύτταρα αυτά εκφυλίζονται τόσο πολύ που πλέον δεν μοιάζουν με τα κύτταρα αυτά που θα έπρεπε να αντιστοιχούν σε αυτό το σημείο.
Το παχύ έντερο (το τελευταίο κομμάτι του πεπτικού σωλήνα) αποθηκεύει υπολείμματα τροφών, μέχρι τη στιγμή που θα τα διώξει. Το εσωτερικό του κομμάτι, το επιθήλιο, όταν διαταραχθεί, περνάει από κάποια στάδια μέχρι να φτάσει στον καρκίνο. Συνήθως ο καρκίνος του παχέος εντέρου ξεκινάει από έναν πολύποδα, σε πολύ αρχικό στάδιο!
Υπάρχει ένας πληθυσμός συνανθρώπων μας που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης της νόσου. Συγκεκριμένα όσοι πάσχουν από ελκώδη κολίτιδα ή νόσο του Crohn.
Επίσης έχουν υπερδιπλάσιο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου παχέος εντέρου όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό από πρώτου βαθμού συγγένεια. Υπό στενή παρακολούθηση θα πρέπει να είναι και όσοι εμφανίζουν πολύ συχνά πολύποδες, ανήκοντας στις ομάδες υψηλού ρίσκου.
Με την εμφάνιση καρκίνου παχέος εντέρου συνδέονται τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα σύμφωνα με πανεπιστημιακή έρευνα που διεξήχθη σε γυναίκες σε διάρκεια 12 ετών.
Τέλος, υπάρχει συσχέτιση ανάμεσα στην παχυσαρκία και στον καρκίνο στο παχύ έντερο, που μπορεί να οφείλεται στα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης. Η προχωρημένη ηλικία είναι επιπλέον ένας παράγοντας κινδύνου.
Υπάρχουν αρκετά συμπτώματα και σημάδια τα οποία θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Δυστυχώς τα ίδια συμπτώματα θα τα βρούμε σε αρκετές παθήσεις, οπότε σημαντικό ρόλο εδώ παίζει η ορθή διάγνωση.
Τα συμπτώματα αυτά είναι: φούσκωμα ή πόνος στην κοιλιά, αίμα στα κόπρανα, ανεξήγητη αναιμία, αλλαγή συνήθειας στην αφόδευση (διάρροιες, αίσθημα ατελούς κένωσης κ.α.). Τα συμπτώματα αυτά στα άτομα που συνήθως έχουν καρκίνο στο έντερο εμφανίζονται αιφνιδίως, εν αντιθέσει με τα άτομα εκείνα που είναι χρόνια δυσκοίλια.
Αρχικά είναι σημαντικό να αναφέρουμε την αξία που έχει η πρόληψη στον καρκίνο του παχέος εντέρου. Αυτό σημαίνει ότι όλοι όσοι περνούν τα 50 χρόνια θα πρέπει να διερευνήσουν το έντερό τους, με κολονοσκόπηση. Η εξέταση αυτή μπορεί να διαγνώσει κάποιον πολύποδα, ο οποίος είναι καλοήθης και έχει πολύ αργή εξέλιξη ωσότου προκύψει εξαλλαγή σε καρκίνο.
Μερικές φορές χρήσιμη είναι και η δαχτυλική εξέταση από το ορθό. Επιπλέον, η αξονική τομογραφία είναι σε θέση να διασαφηνίσει ογκίδια άνω του ενός εκατοστού. Ένα άλλο είδος αξονικής που δίνει ευκρινή αποτελέσματα είναι η ψηφιακή κολονογραφία.
Σαφώς η εξέταση εκλογής είναι η κολονοσκόπηση, η οποία με τα σύγχρονα μέσα είναι ανώδυνη και ακίνδυνη. Κατά τη διάρκεια της εξέτασης υπάρχει πλέον η δυνατότητα αφαίρεσης κάποιου πολύποδα με ενδοσκοπική μέθοδο, προσφέροντας εκτός από διαγνωστική και θεραπευτική αξία.
Αν κάποιος έχει κληρονομικό υπόβαθρο, αυτό σημαίνει ότι ο διαγνωστικός έλεγχος θα ξεκινήσει νωρίτερα από το καθιερωμένο.
Συνήθως ο καρκίνος του παχέος εντέρου εμφανίζεται, στην συντριπτική πλειοψηφία, σε ηλικίες 50-65.
Υπάρχουν πολλών ειδών σταδιοποιήσεις που κατά καιρούς προτείνονται. Ένας απλός και εύκολος τρόπος να καταλάβουμε πως προχωράει η νόσος και πόσο σημαντική είναι πρόληψη, είναι να δούμε τα παρακάτω:
Τα περισσότερα άτομα με αρχόμενη νόσο έχουν 5ετή επιβίωση, χρόνος στον οποίο μπορεί να επέμβει ο γιατρός και να επιφέρει ίαση.
Όσοι έχουν τοπικά προχωρημένη νόσο έχουν πάνω από 50%, 5ετή επιβίωση.
Όταν η νόσος έχει κάνει μετάσταση σε άλλα όργανα, η επιβίωση πέφτει σε ποσοστό κάτω από 10%.
Τα άτομα με αρχόμενη και τοπικά προχωρημένη νόσο, με το χειρουργείο αναμένεται να έχουν εντυπωσιακά μεγάλη επιβίωση.
Η χειρουργική αντιμετώπιση του καρκίνου του παχέος εντέρου είναι αναπόφευκτη σε πάρα πολλούς ασθενείς, παράλληλα με την συνδρομή της χημειοθεραπείας και της ακτινοβολίας.
Ανεξαρτήτως σταδίου, θα λέγαμε ότι η χειρουργική αφαίρεση είναι σίγουρη. Με το χειρουργείο αφαιρείται το κομμάτι εκείνο του παχέος εντέρου, το οποίο φέρει τον όγκο μαζί με ένα κομμάτι υγιούς ιστού που έχει τους λεγόμενους λεμφαδένες, οι οποίοι αποτελούν οδό μετάστασης. Εφόσον δίνεται η δυνατότητα, ενώνονται τα κομμάτια εκείνα που διαχωρίστηκαν για την αφαίρεση του όγκου.
Σε πολύ προχωρημένο στάδιο ή όταν ο καρκίνος εμφανίζεται στο τελείωμα του εντερικού σωλήνα, η διαδικασία που ακολουθείται είναι διαφοροποιημένη.
Το χειρουργείο είναι αρκετά σοβαρό και είναι άκρως απαραίτητο να γίνεται από έμπειρους και εξειδικευμένους ιατρούς.
Η τεχνική που μπορεί να εφαρμοστεί, εφόσον ο ασθενής είναι κατάλληλος υποψήφιος, είναι η λαπαροσκοπική κολεκτομή ή η λαπαροσκοπική πρόσθια εκτομή. Με αυτές τις μεθόδους ο πόνος είναι λιγότερος και η νοσηλεία μικρότερη.
Περίπου δύο μήνες μετά το χειρουργείο ο ασθενής παρακολουθείται από το ιατρό του. Μέσα στα πρώτα 3 χρόνια, θα πρέπει να υποβληθεί σε κάποιες αξονικές τομογραφίες, ενώ κάθε 6 μήνες είναι απαραίτητες κάποιες εξειδικευμένες αιματολογικές εξετάσεις. Κολονοσκόπηση θα γίνει εκ νέου, έναν χρόνο μετά το χειρουργείο.
Ευεργετικές ιδιότητες φαίνεται να έχει η κατανάλωση ψαριών, μειώνοντας τις πιθανότητες για εμφάνιση καρκίνου κατά 12%. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μεμονωμένο γεγονός, καθώς ο άνθρωπος θα πρέπει να ακολουθεί ένα συγκεκριμένο πρότυπο ζωής, με γυμναστική, μειωμένη κατανάλωση λιπαρών και μείωση αλκοόλ.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι κοινωνίες με την υψηλότερη κατανάλωση κόκκινου κρέατος εμφανίζουν συχνότερα καρκίνο παχέος εντέρου συγκριτικά με τις κοινωνίες που βασίζουν τη διατροφή τους στην χορτοφαγία. Το λίπος του κρέατος πιθανότατα δρα δυσμενώς πάνω στο επιθήλιο του βλεννογόνου όπως επίσης και το «ξεροψημένο» κρέας.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι ένα διατροφικό πρότυπο που βασίζεται σε φυτικές ίνες, στην μείωση επεξεργασμένων τροφίμων και στην αντικατάσταση του κόκκινου κρέατος με κοτόπουλο ή ψάρι, σίγουρα έχει θετικά αποτελέσματα.
Ο Δρ. Ηλίας διαθέτει τεράστια εμπειρία και μεγάλη εξειδίκευση στην εφαρμογή των πλέον σύγχρονων και ελάχιστα επεμβατικών λαπαροσκοπικών και μη τεχνικών, καθώς και με τη χρήση του ρομποτικού συστήματος da Vinci, για την αντιμετώπιση του καρκίνου στο παχύ έντερο και ιδιαίτερα του καρκίνου στο ορθό.
Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Ηλίας MD, Msc, PhD, Γενικός Χειρουργός & Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Περισσότερα για τον ΙατρόΚλείστε Ραντεβού Η εκκολπωματίτιδα αποτελεί μία από τις πιο συχνές παθήσεις του παχέος εντέρου και ταλαιπωρεί χιλιάδες ασθενείς κάθε χρόνο. Με τη σύγχρονη λαπαροσκοπική χειρουργική, η αντιμετώπιση γίνεται ανώδυνα, ασφαλώς και αποτελεσματικά, ακόμα και σε…
Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Ηλίας MD, Msc, PhD, Γενικός Χειρουργός & Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Περισσότερα για τον ΙατρόΚλείστε Ραντεβού Η βουβωνοκήλη είναι η συχνότερη μορφή κήλης και μία από τις βασικές αιτίες εισαγωγής στο χειρουργείο. Σήμερα, χάρη στη λαπαροσκοπική χειρουργική, η αποκατάστασή της γίνεται με ανώδυνο, αναίμακτο και άμεσο τρόπο. Τι είναι…
Γράφει ο Δρ. Γεώργιος Ηλίας MD, Msc, PhD, Γενικός Χειρουργός & Διδάκτορας της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών. Περισσότερα για τον ΙατρόΚλείστε Ραντεβού Η βουβωνοκήλη αποτελεί μία από τις πιο συχνές αιτίες χειρουργικών επεμβάσεων παγκοσμίως. Η σύγχρονη ενδοσκοπική τεχνική (λαπαροσκοπική/TEP) έχει αλλάξει ριζικά τον τρόπο αποκατάστασης, προσφέροντας: Αναίμακτη και ανώδυνη επέμβαση Ελαχιστοποίηση κινδύνου υποτροπής (<1%) Ταχεία…